Wilbert Lambrechts schrijft over het bezielen van momenten in de tijd (vooral de ochtendstond in alle seizoenen), over je te voet bewegen door de ruimte (tot je erbij neervalt), over het gedicht/ de aantekening die terwijl of daarover ontstaat, over dingen die inspireren en dankbaar maken:

DE SCHOOT VAN J.S. BACH

Volgens Goethe klonk al Bach

nog voordat God de wereld

deed ontstaan.

Maar ook als alles ooit

zal zijn vergaan,

dan zullen intervallen van zijn naam

voor eeuwig resoneren.

Wat er voorbij

begin en einde is,

komt samen

in de diepte van elk nu

en van die aard

is werkelijk alles

wat zich in de wereld

open-baart.